شبكه كامپيوتري پايه و اساس هر شغلي است. شبكه، دستگاه ها را به هم متصل مي كند و به سازمان اجازه مي دهد تا ارتباط داخلي داشته باشند و با جهان خارج نيز ارتباط برقرار كند. اگر به دنبال راه اندازي مجدد حرفه خود در اين زمينه پرطرفدار هستيد ، يادگيري مباني اوليه شبكه يك شروع عالي است. در اين مقاله، در مورد نحوه ورود به شبكه در سه مرحله آسان بحث خواهيم كرد.
مرحله 1: اجزاي يك شبكه را بياموزيد.
اولين قدم براي تبديل شدن به يك متخصص شبكه ، يادگيري اجزاي يك شبكه و نحوه ي عملكرد آنها است.
چندين جزء ضروري در يك شبكه وجود دارد:
- سوئيچ ها
- نقاط دسترسي (hotspot)
- سرورها
- كلاينتها
- آدرس هاي IP
- روترها و فايروال ها
چگونگي عملكرد اجزاي شبكه در كنار هم
سوئيچ ها و نقاط دسترسي، دستگاه ها يا “كلاينت ها” را در شبكه به يكديگرمتصل مي كنند تا بتوانند با يكديگر در ارتباط باشند. هر كلاينت يك برچسب عددي دارد كه به عنوان آدرس IP شناخته مي شود. اين آدرس محل دستگاه كلاينت را نشان مي دهد و آن را متعلق به شبكه مي داند.
سرورها ميزبان هستند و اطلاعات را در قالب محتواي وب، برنامه ها و فايل ها به دستگاه هاي كلاينت ارسال مي كنند. آنها از آدرس IP براي هدايت استفاده مي كنند. روترها جريان اطلاعات را از سرورها به كلاينت ها و شبكه هاي خارج كنترل مي كنند. فايروال ها از شبكه در برابر كاربران و پيام هاي ناخواسته محافظت مي كنند.
نحوه عملكرد هر يك از اجزاي شبكه:
سوئيچ ها
سوئيچ ها قطعات سخت افزاري هستند كه دستگاه ها را در شبكه به يكديگر متصل مي كنند. آنها اجازه مي دهند اطلاعات بين رايانه هاي شخصي، پرينترها، دستگاه هاي تلفن همراه، سرورها و ساير دستگاه ها به سرعت و به طور كارآمد ارسال شوند. دستگاه ها بوسيله ي كابل به سوئيچ متصل مي شوند.
دو نوع سوئيچ وجود دارد: مديريت شده و بدون مديريت.
سوئيچ هاي بدون مديريت معمولاً براي شبكه هاي خانگي استفاده مي شود. براي ايجاد يك شبكه با سوئيچ مديريت نشده ، فقط دستگاه ها را به آن وصل كنيد.
سوئيچ هاي مديريت شده براي شبكه هاي بزرگتر استفاده مي شود. مي توانيد آنها را پيكربندي كنيد تا امنيت شبكه را افزايش دهيد و ترافيك شبكه محلي (LAN) را در اولويت قرار دهيد. هر دوي سوئيچ مديريت شده و بدون مديريت هدف يكساني دارند: فعال كردن ارتباط بين دستگاهها با ايجاد منابع مشترك.
نقاط دسترسي
نقطه دسترسي يك دستگاه سخت افزاري است كه به دستگاه هاي مجهز به Wi-Fi اجازه مي دهد بدون كابل به شبكه متصل شوند. مي توان آن را در روتر قرار داد يا از طريق كابل اترنت متصل كرد. نقاط دسترسي معمولاً براي شبكه هايي با دستگاه هاي متعدد مانند دفتر، مدرسه يا كافي شاپ استفاده مي شود.
نقاط دسترسي كه به عنوان “هات اسپات” نيز شناخته مي شوند ، به افراد امكان مي دهد هر دستگاه موجود در محدوده جغرافيايي مشخص را، به شبكه متصل كنند.
سرورها
سرور يك ماشين قدرتمند است كه داده ها را به دستگاه هاي موجود در شبكه ارسال مي كند. چندين نوع سرور از جمله وب ، ايميل ، FTP و هويت وجود دارد.
سرورهاي وب، داده ها را از طريق مرورگرهايي مانند Chrome ، Firefox يا Safari به دستگاه هاي كلاينت ارسال مي كنند. آنها صفحات وب و فايل هاي ذخيره شده در ابر(cloud) را به تلفن ها ، رايانه هاي شخصي و ساير دستگاه ها تحويل مي دهند.
سرورهاي ايميل به برنامه هاي ايميل مانند Gmail يا Outlook اجازه ارسال و دريافت پيام را مي دهند.
سرورهاي FTP (پروتكل انتقال فايل) به شما امكان مي دهد فايل ها را از راه دور از يك دستگاه در شبكه خود به دستگاه ديگر منتقل كنيد.
سرورهاي هويت پايگاه هاي داده اي هستند كه اطلاعات كاربري را براي يك شبكه ذخيره مي كنند. سرورهاي هويت به بخش فناوري اطلاعات اجازه مي دهد تا دسترسي كاربران را تأييد كند.
كلاينت ها
كلاينت ها شامل هر گونه سخت افزار يا برنامه كامپيوتري در يك شبكه هستند كه از سرور درخواستِ داده (ديتا) مي كند. اين ارتباط كلاينت و سرور چيزي است كه باعث عملكرد شبكه مي شود.
رايج ترين انواع كلاينت هاي شبكه كه توسط مشاغل استفاده مي شود ، رايانه روميزي (PC) ، لپ تاپ ، تبلت ، تلفن ، چراغ و دستگاه هاي AI است.
آدرس هاي IP
آدرس هاي IP كدهاي شناسايي منحصر به فردي براي دستگاه هاي شبكه هستند كه به سرورها مي گويند داده ها را به كجا ارسال كنند. يك دستگاه بايد داراي آدرس IP باشد تا ساير دستگاه ها بتوانند با آن ارتباط برقرار كنند.
آدرس هاي IP مي توانند عمومي (Public) يا خصوصي (Private) باشند.
آدرس هاي IP عمومي شبكه شما را به دستگاه ها و شبكه هاي خارجي متصل مي كند.
آدرس هاي IP خصوصي همچنين دستگاه هاي شبكه را شناسايي مي كنند ، اما آنها فقط براي شبكه شما قابل مشاهده هستند.
اكثر ارائه دهندگان خدمات اينترنتي، آدرس IP عمومي را به روتر شبكه شما و آدرس IP خصوصي را به دستگاه هاي كاربر اختصاص مي دهند. اگر دستگاهي خارج از شبكه شما بخواهد داده ها را به دستگاه كاربري در شبكه شما منتقل كند ، از آدرس IP عمومي روتر شما براي انتقال اطلاعات استفاده مي كند. از آنجا ، روتر شما داده ها را با استفاده از يك آدرس IP خصوصي به دستگاه كاربر ارسال مي كند.
روترها و فايروال ها
روتر به عنوان دروازه ورود به شبكه شما عمل مي كند. همچنين به همه رايانه هاي شبكه اجازه مي دهد از يك اتصال اينترنتي استفاده كنند.
روترها داده هاي وارد شده به شبكه شما را تجزيه و تحليل كرده و به آنها مي گويند كجا بايد بروند.
براي محافظت از شبكه خود در برابر حملات سايبري ، مي توانيد روترها را با ويژگي هاي امنيتي بيشتر، سفارشي (Customize)كنيد. يكي از انواع حفاظت فايروال است.
فايروال اساسي ترين سطح امنيت شبكه است. فايروال ترافيك شبكه ورودي و خروجي را اسكن مي كند و تصميم مي گيرد كه آن را مجاز يا مسدود كند. مي توانيد فايروال را طوري پيكربندي كنيد كه انواع ترافيك را مجاز يا ممنوع كند.
مرحله 2: نقش شغلي مرتبط با شبكه را انتخاب كنيد.
دومين قدم براي راه اندازي مشاغل شبكه اي، انتخاب نقش شغلي است. مشاغل زيادي در زمينه شبكه براي انتخاب وجود دارد، از جمله:
- متخصص شبكه
- تكنسين شبكه
- مدير شبكه
- تحليلگر شبكه
- مدير شبكه
- مهندس شبكه
- معمار راه حل هاي شبكه
متخصص شبكه
متخصصان شبكه اجزاي شبكه را نصب و پيكربندي مي كنند. آنها شبكه هاي محلي (LAN) ، شبكه هاي گسترده (WAN) و ديگر سيستم هاي شبكه را راه اندازي ، پشتيباني و نگهداري مي كنند.
تبديل شدن به يك متخصص شبكه راهي عالي براي ورود به فناوري اطلاعات است. اكثر كارفرمايان به طور معمول به 2-3 سال تجربه IT يا گواهينامه شبكه سطح ابتدايي مانند
Cisco Certified Entry Networking (CCENT) نياز دارند. متخصص شبكه يك جايگاه شغلي عملي است كه در آن فرصت رشد و ترقي موجود است.
تكنسين شبكه
تكنسين هاي شبكه مسئوليت هاي متنوعي دارند.
آنها مشكلات نرم افزاري و سخت افزاري درون يك شبكه را برطرف مي كنند ، تعميرات را انجام مي دهند ، به روزرساني هاي برنامه ريزي شده را انجام مي دهند و پشتيباني فني را براي كلاينت ها ارائه مي دهند. تكنسين هاي شبكه معمولاً اتصالات خط كابل را بررسي مي كنند تا از كاركرد آنها مطمئن شوند. آنها همچنين با يك تيم فناوري اطلاعات براي تجهيز دستگاه ها به نرم افزار امنيتي همكاري مي كنند.
يك تيم فناوري اطلاعات معمولاً براي مديريت نصب و ارتقا سخت افزار و نرم افزار به تكنسين هاي شبكه خود متكي است.
براي تبديل شدن به يك تكنسين شبكه ، به طور معمول به موارد زير نياز داريد:
- پنج سال تجربه در نقش پشتيباني فناوري اطلاعات
- ليسانس مهندسي كامپيوتر يا رشته مرتبط
- سابقه قوي در مديريت سرور ، نصب نرم افزار و ارتقاء
- درك اوليه از كابل كشي شبكه كامپيوتري
- تجربه خدمات مشتري
سرپرست شبكه (ادمين)
سرپرستان شبكه بر زيرساخت فناوري اطلاعات يك سازمان نظارت مي كنند و از به روز بودن آن اطمينان حاصل مي كنند. وظيفه اصلي سرپرست شبكه اين است كه اطمينان حاصل كنند كه همه سيستم عامل هاي نرم افزاري و سخت افزاري درون يك سازمان به هم متصل هستند و با يكديگر ارتباط برقرار مي كنند تا كسب و كار را به سمت جلو پيش ببرند.
سرپرستان شبكه بايد در زمينه هاي مختلف شبكه از جمله طراحي ، پيكربندي ، عيب يابي ، ارتقاء ، استقرار نرم افزار ، مديريت سرور ، ذخيره سازي و امنيت به خوبي آگاه باشند.
براي تبديل شدن به يك سرپرست شبكه ، بايد محصولات و سيستم هاي شبكه اي رايج مانند Cisco ، Citrix و Microsoft Active Directory را بشناسيد. اگر ميزان آموزش و تجربه مناسب را داشته باشيد ، سرپرست شبكه مي تواند يك نقش سطح ابتدايي باشد. مي توانيد مدرك سرپرستي شبكه را بصورت آنلاين دريافت كنيد يا با مدرك علوم كامپيوتر يا مهندسي نرم افزار، تجربه ي خود در اين زمينه كاري را تكميل كنيد.
تحليلگر شبكه
تحليلگران شبكه مسئول شناسايي مسائل تجاري در يك سازمان و حل آنها با فناوري اطلاعات هستند. آنها به شبكه كلاينت خود برنامه ريزي ، طراحي ، تحليل و پشتيباني فني ارائه مي كنند. اين سِمت، يك نقش شبكه اي ارشد است كه به طور معمول نياز به مدرك كارشناسي و 1 تا 5 سال تجربه در خدمت به مشتريان و كار در تيم دارد.
تحليلگران شبكه بايد روزانه از بينش تجاري و فني خود براي ارائه راه حل هاي فناوري اطلاعات كه كارايي و سودآوري يك سازمان را افزايش مي دهد ، استفاده كنند.
مدير شبكه
مديران شبكه دو نقش اصلي دارند:
- نصب ، پيكربندي و عيب يابي شبكه هاي رايانه اي مشتري
- آموزش كاركنان فناوري اطلاعات براي ارائه پشتيباني فني عالي و خدمات به مشتريان
هنگامي كه يك مشكل فناوري براي يك كلاينت ايجاد مي شود، مدير شبكه مسئول حل آن است – خواه اين به معناي استقرار تيم مهندسين ، اتصال مشتريان با تكنسين ها يا سپردن مشكل به دست يك تحليلگر باشد.
بيش از هر چيز ، مديران شبكه مشكلات موجود را پيگيري مي كنند و سيستم ها و فناوري را براي جلوگيري از تكرار آنها به كار مي گيرند.
براي تبديل شدن به مدير شبكه ، به موارد زير نياز داريد:
- مدرك كارشناسي در سيستم هاي كامپيوتري يا تجربه معادل آن
- گواهينامه هاي مربوطه ، مانند حرفه اي شبكه (CCNP) و CompTIA Network+
- تجربه كار با اجزاي اصلي شبكه
مهندس شبكه
برخلاف ساير نقشهاي اجرايي شبكه ، مهندسان شبكه در ارائه به روزرساني وضعيت شبكه به تصميم گيرندگان فناوري اطلاعات نقش دارند تا بر تصميمات تجاري تأثير بگذارند.
با داشتن مدرك كارشناسي مرتبط و دريافت گواهينامه مناسب از Cisco ، Microsoft و CompTIA ، مي توانيد به عنوان مهندس، وارد كار شبكه شويد. مهندسان با چندين سال سابقه فعاليت در زمينه كسب و كار مي توانند سالانه بيش از 115000 دلار درآمد داشته باشند.
معمار راه حل هاي شبكه
معمار شبكه يك مقام ارشد در فناوري اطلاعات و يك پله بالاتر از مهندس شبكه است. آنها مسئول استراتژي بلند مدت شبكه ي يك سازمان هستند.
معماران شبكه مشكلات شبكه هاي كامپيوتري را كه بر عمليات تجاري تأثير مي گذارد ، تجزيه و تحليل كرده و نقشه هاي راه 3-5 ساله براي بهبود عملكرد طراحي مي كنند. معماران شبكه علاوه بر طراحي راه حل هاي شبكه بايد بتوانند مسئوليت برنامه ريزي ، بودجه ، مدل و پيگيري عملكرد را داشته باشند.
براي تبديل شدن به معمار راه حل هاي شبكه ، به 5 تا 10 سال تجربه در صنعت و انواع مختلفي از گواهينامه ها نياز داريد كه ممكن است شامل چندين مورد از موارد زير باشد:
CCDA
CCDP
CCDE
CCAr
CCIEروتينگ و سوييچينگ.
CCIEديتاسنتر.
معمار فني داراي مجوز Salesforce
مستر ITIL
معمار داراي مجوز Red Hat
مطمئن نيستيد كه بايد كدام گواهينامه هاي سيسكو را كسب كنيد؟ بهترين مسير صدور گواهينامه را براي خود كشف كنيد.
در هر يك از اين نقش هاي شبكه ، شما همچنين مي توانيد در زمينه هاي خاصي از شبكه تخصص پيدا كنيد، مانند:
- امنيت شبكه
- شبكه ابري
- تحقيق و توسعه شبكه
- شبكه بي سيم
- زيرساخت هاي بي سيم و سيار
- راه حل هاي سيار
- مديريت پروژه شبكه اي
- شبكه هاي مركز داده
مرحله 3: با گواهينامه ها و آموزش شبكه آماده شويد.
سومين قدم براي ورود به شبكه آماده سازي با گذراندن دوره هاي صدور گواهينامه مبتدي يا متوسط است. سه گواهينامه كه هر حرفه اي شبكه نياز دارد عبارتند از:
- تكنسين شبكه داراي مجوز سيسكو (CCENT)
- همكار شبكه داراي مجوز سيسكو (CCNA) ، روتينگ و سوييچينگ
- CompTIA Network+
تكنسين شبكه داراي مجوز سيسكو (CCENT)
گواهينامه CCENT نقطه شروع يك حرفه موفق در شبكه است. دوره هاي آموزشي اين گواهينامه به شما نحوه نصب اجزاي ضروري ، كاركردن و عيب يابي شبكه را آموزش مي دهد. آنها همچنين شما را براي ايجاد امنيت اوليه شبكه آماده مي كنند.
در يك دوره آمادگي CCENT با موارد زير آشنا خواهيد شد:
- مسيريابي و سوئيچينگ اصلي
- تعاملات و عملكردهاي شبكه
- راه اندازي فايروال
- كنترلرهاي بي سيم و نقاط دسترسي
- امنيت اوليه شبكه
هيچ پيش نيازي براي اخذ گواهينامه CCENT وجود ندارد. آموزش اين گواهينامه را با گذراندن دوره New Horizons ، Cisco Interconnecting Cisco Networking Devices Part 1 v.3.0 (ICND1) آغاز كنيد.
همكار شبكه داراي مجوز سيسكو (CCNA) مسيريابي و سوئيچينگ
صدور گواهينامه CCNA سيسكو شما را در زمينه فناوري هاي اساسي شبكه در روتينگ و سوئيچينگ ، كه مهارت هاي مورد نياز براي تبديل شدن به يك مهندس اصلي شبكه است ، مورد آزمون قرار ميدهد.
صدور گواهينامه CCNA شما را در طيف وسيعي از موضوعات مورد آزمون قرار ميدهد ، از جمله:
- دانش بنيادي در روتينگ و سوئيچينگ اصلي
- فن آوري هاي پيشرفته در روتينگ و سوئيچينگ
- نصب ، پيكربندي ، عملكرد و عيب يابي شبكه
- عناصر QoS
- سرويس هاي مجازي و ابري
- انواع و ابزارهاي كنترل كننده كه از معماري شبكه پشتيباني مي كنند
مانند CCENT ، هيچ پيش نيازي براي اخذ اين گواهينامه وجود ندارد. شما مي توانيد با گذراندن دوره New Horizons ، Cisco Interconnecting Cisco Networking Devices ، قسمت 1 v3.0 ، قسمت 2 v3.0 يا Accelerated v2.0 براي CCNA آماده شويد.
CompTIA Network+
گواهينامه CompTIA Network+ تسلط بر عيب يابي ، پيكربندي و مديريت شبكه را نشان مي دهد.
اين آزمون شما را در موارد زير مورد امتحان قرار ميدهد:
- طراحي و پياده سازي شبكه
- پيكربندي ، مديريت و نگهداري دستگاه
- سوئيچينگ و روتينگ
- توانايي تشخيص كارآمدي و كمبودهاي پيكربندي شبكه
- استانداردهاي امنيت شبكه ، پروتكل ها و پياده سازي
- ايجاد شبكه مجازي
هيچ پيش شرطي بطور رسمي براي شركت در آزمون CompTIA Network+ وجود ندارد ، اما كارشناسان توصيه مي كنند كه شما داراي گواهينامه CompTIA A+ باشيد و حداقل 9-12 ماه تجربه كار شبكه داشته باشيد.
با گذراندن دوره New Horizons، مي توانيد براي آزمون گواهينامه CompTIA Network+ آماده شويد.